شعر «بخوان و حفظ کن: بال در بال پرستوها» و معنی شعر:

بخوان و حفظ کن

بال در بال پرستوها

• قالب شعر: چهارپاره
• شاعر: بیوک ملکی

بال در بالِ پرستوهای خوب            می رسد آخر، سوارِ سبزپوش

عاقبت، آن سوارِ سبز پوش (حضرت مهدی «عج»)، به همراهِ پرستوهای مهربان، از راه می رسد.

جامه ای از عطرنرگس ها به تن            شالی از پروانه ها بر روی دوش

[حضرت مهدی] در حالی می آید که تنِ او بویِ گل نرگس می دهد و پروانه ها همانند شالی بر روی گرفته اند.

نكته دستوری:

منظور از «نرگس» همان، مادر امام زمان (عج) است.

پیش پای او به رسمِ پیشواز            ابر، بارنگین کمان، پُل می زند

ابر با رنگین کمان زیبا که مانند پُلی است به پیشوازِ حضرت مهدی (عج) می رود.

آرایه ادبی:

رنگین کمان مانند پل است  ß  تشبیه

باغبان هم، باغبانِ نوبهار            بر سرِ هر شاخه ای، گُل می زند

بهار تازه همانند باغبانی، تمام شاخه ها را پُر از گل و شکوفه می کند.

آرایه های ادبی:

باغبان، شاخه و گل  ß  تناسب

نوبهار مانند باغبان  ß  تشبیه

تامی آید، پرده ها از خانه ها            باز تویِ کوچه ها سَر می کشند

زمانی که امام زمان (عج) بیاید، پرده ها از پنجره ی خانه ها، به طرف کوچه ها، سَرک می کشند و نگاه می کنند.

آرایه ادبی:

سَرک کشیدن پرده ها  ß  جان بخشی

نکته مفهومی:

پرده ها از خانه ها سَرک می کشند، اشاره به نگاه کردن مردم به کوچه ها هم دارد.

مرغ های خسته و پَر بسته هم            از میانِ پرده ها پَر می کشند

پرنده های خسته و بی قرار که در گوشه ای نشسته بودند، اکنون با آمدنِ امام زمان (عج) از میانِ پرده ها، پرواز می کنند.

نکته دستوری:

مرغ های خسته  ß  ترکیب وصفی

[مرغ هایِ] پر بسته  ß  ترکیب وصفی

مرغ های خسته و پر بسته  ß  نهاد

از میان پرده ها پر می کشند  ß  گزاره

در فضایِ باغ ها پُر می شود            باز هم فوّاره ی گنجشک ها

گنجشکان بسیاری در فضای باغ، پرواز می کنند.

آرایه ادبی:

فوّاره ی گنجشک ها  ß  تشبیه (گنجشک ها  ß  مشبه            فواره  ß  مشبه به)

نکته دستوری:

فوّاره ی گنجشک ها  ß  نهاد

باز هم در فضای باغ ها پر می شود  ß  گزاره

نکته مفهومی:

منظور از «فوّاره ی گنجشک ها»، همان، فراوانی و تعداد زیاد گنجشکان به هنگام پرواز است.

هر کجا سرگرم صحبت می شوند            شاخه ها درباره ی گنجشک ها

همه جا، شاخه های درختان، درباره ی گنجشک ها با یکدیگر، مشغول صحبت می شوند.

آرایه ادبی:

شاخه ها سرگرم صحبت می شوند  ß  جان بخشی

باز می پیچد میانِ خانه ها            بویِ اسفند و گلاب و بوی عود

دوباره بوی خوش گلاب و عود و اسفند، فضای خانه ها را پُر می کند.

نکته دستوری:

میانِ خانه، بوی اسفند [بویِ] گلاب و بوی عود، همگی ترکیب اضافی (مضاف و مضاف اليه) هستند.

نکته مفهومی:

بوی اسفند و گلاب، اشاره به پیشواز مسافر دارد که برایش اسفند دود می کنند.

می رسد فصل بهاری جاودان                فصلی از عطر و گل و شعر و سرود

فصل بهار جاودان و همیشگی از راه می رسد و دوباره، گل های خوش بو و پرندگانی خوش آواز، طبیعت را زیبا می کنند.

دیگر آرایه های ادبی:

قافیه ها و ردیف ها عبارت اند از:

بیت های اول و دوم:

سبزپوش، دوش  ß  قافیه (ردیف ندارد)

بیت های سوم و چهارم:

پُل، گل  ß  قافیه (می زند و می زند  ß  ردیف)

بیت های پنجم و ششم:

سَر، پر  ß  قافیه (می کشند، می کشند  ß  ردیف)

بیت های هفتم و هشتم:

فوّاره، درباره  ß  قافیه (گنجشک ها، گنجشک ها  ß  ردیف )

بیت های نهم و دهم:

عود، سرود  ß  قافیه (ردیف ندارد)

محتوای شعر:

این شعر به ظهور حضرت مهدی (عج) اشاره دارد و می گوید: وقتی که حضرت مهدی ظهور بکنند، دنیا پُر از شادی و نشاط می شود. زیبایی های بهاری همه جا را در بر می گیرد و مردم به شادی می پردازند و پرندگان و سایر موجودات هم شادی می کنند.